Zo maar een gedachte.
Het leven is dé uitzondering op de dood.
Dus bén die uitzondering.
zaterdag 25 september 2010
zaterdag 20 maart 2010
vrijdag 12 maart 2010
zondag 21 februari 2010
Overbruggen
Wim - mijn maatje - en ik zien veel kloven, veel onbegrip binnen onze organisatie. Kloven tussen denken en doen, tussen plan en uitvoering, tussen medewerkers en leidinggevenden, tussen woorden en daden, tussen zeggen en doen, tussen ratio en emotie, tussen het zichtbare en het onzichtbare, tussen het meetbare en het niet meetbare. Enz. En ja, dat zien we ook in onze samenleving
Zo veel kloven, zoveel afstand, zoveel onbegrip kan leiden tot moedeloosheid, gelatenheid, frustratie en boosheid.
Wat kan helpen is de volgende metafoor: 'Hoe groter de kloof hoe mooier de brug'.
Natuurlijk is het (helpen) bouwen van een mooie brug op zich zelf al een mooie uitdaging.
Echter, het besef dat de brug twee 'overkanten' met elkaar verbindt doet beseffen dat alles slechts een kwestie is van perspectief. Hoe kijk je naar dingen? Hoe denk je over dingen? Hoe voelt iets?
Door in dialoog te gaan met elkaar - en het manipuleren, argumenteren en debatteren los te laten - is het mogelijk het perspectief van de ander te zien, te voelen en te begrijpen. 'He, nu ik hier naast jou sta is mijn kant de overkant. Nu zie ik het'. Wat een verrijking. Wat een mooie ontmoeting.
Zo veel kloven, zoveel afstand, zoveel onbegrip kan leiden tot moedeloosheid, gelatenheid, frustratie en boosheid.
Wat kan helpen is de volgende metafoor: 'Hoe groter de kloof hoe mooier de brug'.
Natuurlijk is het (helpen) bouwen van een mooie brug op zich zelf al een mooie uitdaging.
Echter, het besef dat de brug twee 'overkanten' met elkaar verbindt doet beseffen dat alles slechts een kwestie is van perspectief. Hoe kijk je naar dingen? Hoe denk je over dingen? Hoe voelt iets?
Door in dialoog te gaan met elkaar - en het manipuleren, argumenteren en debatteren los te laten - is het mogelijk het perspectief van de ander te zien, te voelen en te begrijpen. 'He, nu ik hier naast jou sta is mijn kant de overkant. Nu zie ik het'. Wat een verrijking. Wat een mooie ontmoeting.
maandag 15 februari 2010
Baas onder baas (2)
De boodschap van Bellman in de inleiding is glashelder. Neem zélf verantwoordelijkheid voor jouw 'levensspel' en voor jouw 'werkspel'. Stop met te geloven dat iemand anders het voor het zeggen heeft en dat die ander bovendien over jou zal waken. Stop dus met het afschuiven van jouw verantwoordelijkheid.
Wat verwacht jij van het leven en hoe kan het werk jou daarbij van dienst zijn?
Slaag door anderen te helpen slagen. Want wat jij bereikt is afhankelijk van wat anderen bereiken.
Neem initiatief en houd daarbij anderen mensen - wensen, belangen, realiteiten en posities - in gedachten.
Kortom: zie je zelf als een leider en handel daarnaar.
Dit boekt gaat u helpen die leider te zijn, ongeacht uw huidige positie in het 'werkspel'.
Aldus Geoffry M. Bellman.
Wat verwacht jij van het leven en hoe kan het werk jou daarbij van dienst zijn?
Slaag door anderen te helpen slagen. Want wat jij bereikt is afhankelijk van wat anderen bereiken.
Neem initiatief en houd daarbij anderen mensen - wensen, belangen, realiteiten en posities - in gedachten.
Kortom: zie je zelf als een leider en handel daarnaar.
Dit boekt gaat u helpen die leider te zijn, ongeacht uw huidige positie in het 'werkspel'.
Aldus Geoffry M. Bellman.
zondag 7 februari 2010
VOF de kunst - Één kopje koffie
Hoe druk je het ook hebt. Hoe druk je ook bent.
Er is altijd tijd voor een kopje koffie ... samen.
zaterdag 30 januari 2010
vrijdag 22 januari 2010
Baas onder baas
Gisteravond ter afsluiting van de dag en van de werkweek even op bezoek bij mijn collega Olaf voor een lekker biertje en een goed gesprek natuurlijk.
Olaf is een man vol ideeën en zeker zo belangrijk, hij is iemand die zich blijft verwonderen.Dat helpt mij en dat maakt mij blij.
Zijn verwondering vandaag. Waarom zijn er zo veel boeken voor managers en waarom zijn er geen voor de medewerkers?
Tja onze post-industriële samenleving is natuurlijk gericht op managers opdat die er voor zorgen dat de gewone medewerkers hun werk doen, opdat wij allemaal goedkope consumptieartikelen kunnen kopen. Als al die medewerkers nl. niet gewoon doen wat hen wordt opgedragen , dan gaat dat allemaal te veel tijd kosten en veel te duur worden natuurlijk. Als salaris alleen niet meer voldoende motiveert, tja dan moet je als manager iets anders weten te verzinnen. Voila, een enorme behoefte en voila er ontstaat een enorm aanbod.
Gelukkig kende ik een boek dat zich wél op die medewerker richt. Of beter dat zich richt op mensen die formeel geen zeggenschap hebben en tóch iets voor elkaar willen krijgen. Mensen die niet alleen betaald willen krijgen maar ook met plezier willen werken en ook resultaten willen behalen die de moeite van de inspanning waard zijn. Voila een behoefte en voila een eerste (voor zo ver mij nu bekend) boek dat in deze behoefte voor ziet. Dat boek is van Geoffrey M. Bellman en heet 'Baas onder baas. Succesvol handelen zonder positiemacht'.
Olaf gaat dat boek nu ongetwijfeld lezen. Ik ben het al aan het lezen. En om te voorkomen dat het mij weer ontschiet zal ik na elk hoofdstuk dat ik gelezen heb er hier een berichtje aan wijden.
Het biertje smaakte heerlijk en het gesprek was goed. Alleen al vanwege mijn voornemen natuurlijk.
Olaf is een man vol ideeën en zeker zo belangrijk, hij is iemand die zich blijft verwonderen.Dat helpt mij en dat maakt mij blij.
Zijn verwondering vandaag. Waarom zijn er zo veel boeken voor managers en waarom zijn er geen voor de medewerkers?
Tja onze post-industriële samenleving is natuurlijk gericht op managers opdat die er voor zorgen dat de gewone medewerkers hun werk doen, opdat wij allemaal goedkope consumptieartikelen kunnen kopen. Als al die medewerkers nl. niet gewoon doen wat hen wordt opgedragen , dan gaat dat allemaal te veel tijd kosten en veel te duur worden natuurlijk. Als salaris alleen niet meer voldoende motiveert, tja dan moet je als manager iets anders weten te verzinnen. Voila, een enorme behoefte en voila er ontstaat een enorm aanbod.
Gelukkig kende ik een boek dat zich wél op die medewerker richt. Of beter dat zich richt op mensen die formeel geen zeggenschap hebben en tóch iets voor elkaar willen krijgen. Mensen die niet alleen betaald willen krijgen maar ook met plezier willen werken en ook resultaten willen behalen die de moeite van de inspanning waard zijn. Voila een behoefte en voila een eerste (voor zo ver mij nu bekend) boek dat in deze behoefte voor ziet. Dat boek is van Geoffrey M. Bellman en heet 'Baas onder baas. Succesvol handelen zonder positiemacht'.
Olaf gaat dat boek nu ongetwijfeld lezen. Ik ben het al aan het lezen. En om te voorkomen dat het mij weer ontschiet zal ik na elk hoofdstuk dat ik gelezen heb er hier een berichtje aan wijden.
Het biertje smaakte heerlijk en het gesprek was goed. Alleen al vanwege mijn voornemen natuurlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)
